Obecnie bardzo dużą popularnością cieszą się projekty domów z garażem, który może mieć wspólną ścianę z pomieszczeniami mieszkalnymi lub znajdować się tuż pod nimi. Takie rozwiązanie zapewnia większą wygodę użytkowania niż garaż wolnostojący i daje możliwość łatwego wyprowadzenia przyłącza wodnego do mycia samochodu czy podlewania ogrodu. Ze względów oszczędnościowych w tego typu pomieszczeniach zazwyczaj nie planuje się centralnego ogrzewania. W sezonie zimowym utrzymywana jest w nich jednak stabilna temperatura na poziomie 5-8ºC przy użyciu np. nagrzewnic. Takie warunki pozwalają uniknąć zamarzania wody w przyłączu wodnym, a także są korzystne dla samochodu. Pomimo faktu, że temperatury powietrza w nieogrzewanym garażu nie są tak ekstremalnie niskie jak na zewnątrz, należy go odizolować termicznie od ogrzewanej części budynku.

Którędy ucieka ciepło?
Zakłada się, że temperatura powietrza w nieogrzewanym garażu w sezonie zimowym nigdy nie spadnie do ujemnych wartości, zwłaszcza jeśli jest on co jakiś czas dogrzewany, a jego ściany są zbudowane z ciepłych materiałów. Mimo tego różnica pomiędzy pomieszczeniami ogrzewanymi a nieogrzewanymi nadal będzie znacząca. Przyjmując, że w strefie mieszkalnej będzie utrzymywany poziom 21°C, a w garażu - 8°C, wyniesie ona 13°C, co może powodować intensywną migrację strumienia cieplnego z pomieszczeń mieszkalnych do chłodniejszej przestrzeni. Z tego względu konieczne jest stworzenie efektywnej bariery dla ucieczki ciepła pomiędzy tymi dwoma strefami. Zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, ściany oddzielające pomieszczenia ogrzewane od nieogrzewanych powinny posiadać współczynnik przenikania U ciepła nie wyższy niż 0,3 W/m2K. Warto zauważyć, że kryterium to jest zbliżone do obowiązującego dla ścian zewnętrznych, co oznaczałoby potrzebę stosowania podobnej warstwy termoizolacji, jak na elewacji. Natomiast w przypadku stropów oddzielających pomieszczenia mieszkalne od nieogrzewanych wartość współczynnika U powinna wynosić maksymalnie 0,25 W/m2K. Jaką metodę ocieplenia tych przegród najlepiej zastosować i jakie materiały wybrać?

Efektywna bariera dla chłodu
Najlepszym pod względem fizyki budynku sposobem ocieplania przegród budowlanych jest aplikacja materiału termoizolacyjnego od zimniejszej strony, a więc od wewnątrz garażu. Do wyboru są płyty styropianowe lub z wełny mineralnej. Te pierwsze znacznie lepiej sprawdzą się w garażach, ze względu na ich nienasiąkliwość. Warto pamiętać, że wjazd samochodu do garażu w sezonie zimowym powoduje wykraplanie się znacznej ilości pary wodnej. Jeśli dodatkowo w garażu myjemy samochód, można go uznać za pomieszczenie mokre. Ewentualne zawilgocenie materiału termoizolacyjnego wodą mogłoby obniżać jego właściwości cieplne. Spośród styropianów EPS najlepsze efekty ocieplania zapewniają grafitowe płyty o współczynniku przewodzenia ciepła lambda 0,031 W/mK, jak np. Knauf Therm ETIXX. Materiał wzbogacony kompozytem grafitu jest skuteczniejszym izolatorem niż jego biała odmiana, dlatego może być stosowany w mniejszych grubościach. To duża zaleta zwłaszcza w przypadku ocieplania miejsc, w których liczy się oszczędność powierzchni. Płyty ETIXX są produkowane metodą formowania ciśnieniowego, dzięki czemu posiadają proste, precyzyjnie wyprofilowane krawędzie i płaski kształt, dlatego tworzą szczelną warstwę termoizolacji bez mostków termicznych. Zastosowanie styropianu o grubości 15 cm pozwoli spełnić z nawiązką wymagania wynikające z obecnych warunków technicznych i zniwelować mostki na łączeniach ścian z podłogą na gruncie. Do ocieplania stropu nad nieogrzewanym garażem można natomiast użyć grafitowych płyt Knauf Therm Expert Dach/Podłoga EPS 80 λ 31 o tym samym współczynniku przewodzenia ciepła lambda na poziomie 0,031 W/mK. W ten sposób powstaje równomierna i jednolita pod względem termicznym warstwa termoizolacji, która tworzy trwałą i efektywną barierę dla ucieczki ciepła.